zalım

azərbaycanca: zalım

Ərəb əlifbası: ظَالِم === Etimologiya === ərəbcə Hecalama: za-lım

Transkripsiya (BFƏ) : [zɑˈlɯm]

Mənalar :

1. Zülm edən, zülmkar, qəddar, mərhəmətsiz, insafsız.

Zalım padşah.
Zalım istismarçılar.
– Mən görmüşəm, kafirim də görməsin; Nə yaman dərd imiş zalım ayrılıq. Molla Cümə.
..Bir dəstə zalım bir yerə cəm olub və özlərinə bir başçı qərar verib minmişdilər camaatın boynuna. C.Məmmədquluzadə.
Eh zalım xan! Zalım xan! Sən qorxub öz canından; Yurdu versən hər yada; Kor olasan dünyada. S.Vurğun.

2. (Zarafat) Bəzən bacarıqlı, zirək, məharətli adam haqqında.

Avropa üləmasının övrət məsələsinə dair yazılarını oxuyanda görürsən ki, bu zalımlar dünyanın hər bir guşəsindən xəbər verirlər. C.Məmmədquluzadə.

3. Eyni mənada bəzən oğlu, balası, uşağı və s. sözlərlə işlənir.

Zalım oğlu yaman güləşirdi.
Zalım qızında bir səs var ki...
– Ağzını açan kimi, Hacı zalım oğlu onun kimi, bəlkə ondan da yaxşı danışmağa başlayır. C.Cabbarlı.
[Mərcan bəy:] Ay zalım balası, zalım! Məni sən aldatdın! Ü.Hacıbəyov.
Sarı simə keç, ay zalım balası, sarı simə. M.İbrahimov.
[Qaradonlu:] Dedi-qodu gəzdirməsə, dinclik tapmır da, zalımın qızı. İ.Hüseynov

Törəmiş sözlər : zalım sual, zalımanə, zalımcasına, zalımlıq

Sinonimi :

1. zülmkar

Antonimi :

1. adil

Mənbə : Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. Dörd cilddə. IV cild (SŞTUÜVYZ). Bakı: Şərq-Qərb, 2006, 712 s. Mətn

zalım (zülm edən)
farsca: ظالم ^(fa) türkcə: zalim ^(tr)

zalım (bacarıqlı)

Azərbaycan dili