- azərbaycanca: su
- Əski əlifba: سو
- Heca: su
- Tələffüz: [su]
Mənalar :
- Su (H2O) hidrogenin oksigenlə adi şəraitdə davamlı olan kimyəvi birləşməsi. Rəngsiz (qalın təbəqələri göyümtül), dadsız və iysiz mayedir. Kutləcə 11,19% hidrogen və 88,81% oksigendən ibarətdir.
- Çayın, dənizin, gölün su kütləsi
- Etimalogiya: Sözün mənşəyi, qədim türkcə: suv, türkcə: su, türkməncə: suw, özbəkcə: suv
- Leksik şəkilçilərin köməyiilə yeni — düzəltmə sözlərin yaranması. Məsələn: su+çu, su+lu, su+la
- Mənsubiyyətə görə dəyişməsi:
- Tək
- I-şəxs: suyum, suyumun, suyuma, suyumu, suyumda, suyumdan
- II-şəxs: suyun, suyunun, suyuna, suyunu, suyunda, suyundan
- III-şəxs: suyu, suyunun, suyuna, suyunu, suyunda, suyundan
- I-şəxs: suyumuz, suyumuzun, suyumuza, suyumuzu, suyumuzda, suyumuzdan
- II-şəxs: suyunuz, suyunuzun, suyunuza, suyunuzu, suyunuzda, suyunuzdan
- III-şəxs: suyu/suları, suyunun/sularının, suyuna/sularına, suyunu/sularını, suyunda/sularında, suyundan/sularından
- Sözündə su kimi lətafəti var,
- Hər sözü az demək daha xoş olar.
- Bir inci saflığı varsada suda,
- Artıq içiləndə dərd verir su da. (Nizami Gəncəvi)
|